door André van Zaane
In een decor dat deed denken aan een circustent begon de eerste dag met een optocht van een bont gezelschap. Cursisten die hun eerste schaatslessen volgden en daar tussendoor gretige slalommende wedstrijdrijders in hun warming-up. Een warming-up die, gezien de buitentemperatuur, extra nodig was.
Juist het omgaan met de omstandigheden maken een allround toernooi zwaar. Frustratie over de organisatie wanneer de tijd om in te rijden verlegd en ingekort wordt. Zorgen dat je op tijd eet en drinkt en vooral, wanneer het wedstrijdschema het toelaat, je de warmte van de kleedkamer opzoekt. Je bent continue in je hoofd met de wedstrijd bezig. Wanneer is mijn volgende rit? Het schema checken. Welk bandje moet ik om. Zoeken. Schaatsen nogmaals controleren. Wachten. Waar zijn ze nu in het schema? Een vraag aan iemand die net van buiten komt. Hoeveel tijd heb ik nog. Rekenen. Wanneer ga ik het ijs op. Nadenken. Wachten. Even naar buiten. Langs de baan staan. Welke tijd heeft een concurrent gereden. Rekenen. Even fietsen en een praatje maken. Wachten. Onrust. Ze gaan tussendoor niet dweilen. Gauw naar de kleedkamer. Misverstand, ze gaan wel dweilen. Rust. Het kost allemaal energie.
Deze emotionele achtbaan kende zijn hoogte- en dieptepunten. Tessa die op zaterdag viel maar op zondag terugkwam voor een podiumplaats. Wat haar totaal aantal op twee bracht. Martin die op wilskracht zijn gehele 1500m met de armen los reed en zo zijn tweede medaille verdiende. Of Christel die voor haar doen een matige 500m-tijd klokte en zich de rest van het toernooi revancheerde en huiswaarts ging met twee afstandsmedailles. Ruud begon al niet fit en moest de tweede dag laten schieten. Sietse moest na een valpartij op zijn favoriete 5 km een karaktervolle inhaalrace rijden om toch nog vierde te worden, waarmee hij zijn vorm toonde maar desondanks met lege handen achterbleef. Sandra bekroonde haar comeback al met de plaatsing voor het NK en is helemaal terug. Er was geen stijlprijs anders was deze voor Mario geweest. Vier degelijke ritten brachten hem op de vierde plaats. Imme, Henriëtte en Astrid bleven het podium beklimmen en kwamen naar beneden met respectievelijk twee zilveren en één bronzen medaille voor het allround klassement. Maar wat er ook gebeurde dit koude weekend. Altijd stond daar op de kruising coach Gerdien als baken van vertrouwen in vijftig tinten blauw.