Je moet roeien met de riemen die je hebt, om maar eens een term uit een andere sport te gebruiken. Nadat ons trainingskamp in Inzell om bekende reden in het water was gevallen gingen we op zoek naar een plan B. De ijsbanen van Heerenveen, Leeuwarden, Hoorn en Haarlem hebben hun deuren weer geopend en met inachtneming van het protocol konden we een goede invulling geven aan een trainingsweek in eigen land. Halverwege de week werden de landelijke maatregelen verder aangescherpt wat ons deed besluiten ook niet naar Friesland af te reizen. Hiermee bleven de banen van Hoorn en Haarlem over.
Het was fijn om na zeven maanden weer met het team op het ijs te staan. Het waren voor velen van ons weer de eerste rondjes, dus stonden de eerste twee dagen in het teken van ijsgevoel krijgen. Rondjes rijden op zoek naar het gevoel van vorig seizoen. De vier ijstrainingen werden op woensdag gescheiden door een fietsrit van twee uur in de regen. De eerste spatten vielen bij vertrek gevolgd door heel veel meer, vervelend maar er is een moment dat je niet natter kunt worden. Het was een mooi rondje en het doel was om de benen los te fietsen voor de volgende twee dagen. Daarin werd er al weer hard geschaatst en getraind of er geen zomer tussen zat.
Afsluitend hadden we nog één restpunt van vorig seizoen staan. Elk seizoen wordt namelijk afgesloten door de rijder met de meeste persoonlijke records de wisselbeker te geven, welke zij of hij een jaar lang thuis mag houden. Gerdien en Azamat, beiden met drie persoonlijke records, kregen hun welverdiende trofee uitgereikt.
